اختلالات عصب های محیطی و مرکزی
بیماری های اعصاب و درگیری آن به دو دسته محیطی و مرکزی تقسیم می شوند. از جمله بیماریهای محیطی درگیری های عصب در اندام ها مانند سیاتیک ، دیسک کمر ، درگیری عصب صورت ( زوج هفتم مغزی یا همان عصب فاسیال ) که بنام بلز Bels pulsy معروف است و بیماری های اعصاب مرکزی مانند سکته های مغزی ، ام اس MS ، ضایعات نخاعی را شامل می شود.
فیزیولوژی اعصاب :
سیستم عصبی انسان به دو بخش مرکزی و محیطی تقسیم بندی می شود و قسمت مرکزی شامل مغز و نخاع بوده ولی قسمت های محیطی خارج از نخاع را شامل می شود به طور کلی اعصاب محیطی یا پیام ها را از محیط به اندامهای مرکزی آورده و یا از اندام های مرکزی به محیط می برند که در مورد اول آوران به رنگ سبز شکل پایین و در مورد دوم وابران به رنگ قرمز شکل پایین نام گذاری می شود.
درگیری در سیستم اعصاب مرکزی می‌تواند شامل بیماری‌هایی من جمله سکته‌های مغزی ، ام اس MS ، فلج مغزی CP ، پارکینسون Parkinson ، ویلسون Wilson ، ضایعات نخاعی spinal cord injury ، باشد. اما درگیری در سیستم اعصاب محیطی شامل گیلن باره guillain barre ، میاستنی گراویس (Myasthenia gravis (MG ، ای ال اس ALS amyotrophic lateral sclerosis ، درگیری های دیسک , سیاتیک نوروپاتی های دیابتی یا پای دیابتی diabetic foot می باشد که در کلینیک فیزیوتراپی پیشرفته بسته به نوع بیماری درمان می تواند شامل استفاده از میدان های مغناطیسی magnetic field که با پروتکل ها و روش های دقیق دانشگاهی که تحقیقات بسیاری در این بیماریها انجام یافته در درمان این بیماران اقدام نمود. از روش‌های دیگری که می توان از خواص مثبت و سازنده آنها در درمان این بیماریها استفاده نمود استفاده از جریانات فارادیک Faradic و FES اف ای اس می باشد که این جریانات با بسته شدن در عضلات می‌توانند باعث تقویت عضلانی شده که عمده مشکلات بیماران اعصاب محیطی و مرکزی را شامل می شود.
مشکل دیگر بیماران اعصاب مرکزی و محیطی اختلال در توانایی های کارهای روزمره ADL activity daily living می باشد که با معاینات دقیق فیزیوتراپیست های متخصص و کارآزموده تمرینات طبی و تعادلی به این گونه بیماران نیز تجویز شده و تحت نظارت مستقیم دکتر رضایی باعث بهبود عملکرد فعالیت های روزانه بیماران خواهد شد.
سیستم عصبی محیطی شبکه ای از 43 جفت اعصاب حرکتی و حسی است که مغز و نخاع را به کل بدن انسان وصل می کند. این اعصاب عملکردهای احساس ، حرکت و هماهنگی حرکتی را کنترل می کنند. آنها آسیب پذیر هستند و به راحتی آسیب می بینند هنگامی که یکی از این اعصاب دچار آسیب جدی یا تروما شود ، ممکن است درمان جراحی فراخوانده شود.
چه عواملی باعث آسیب عصب محیطی می شود؟
- قطع یا پارگی در بافت عصبی
- گرفتگی شدید
- زخمهای عمیق
- کشش
- آسیب تزریق دارو
- آسیب الکتریکی
طبقه بندی آسیب عصبی محیطی :
یک سیستم طبقه بندی به نام سیستم طبقه بندی ساندرلند پنج درجه مختلف از آسیب عصب محیطی را تعریف می کند:
- درجه اول : انسداد هدایت موضعی برگشت پذیر در محل آسیب. این آسیب به مداخله جراحی نیاز ندارد و معمولاً طی چند ساعت تا چند هفته بهبود می یابد.
- درجه دوم : از بین رفتن پیوستگی آکسون ها در محل عصب می باشد. اگر این نوع آسیب از طریق آزمایش عصب قبل از عمل تأیید شود، معمولاً مداخله جراحی نیاز نیست.
- درجه سوم : به آکسون ها و ساختارهای پشتیبانی آنها در عصب آسیب وارد شود. در این حالت ، پیش بینی بهبودی دشوار است.
- درجه چهارم : در این حالت صدمه ای به آکسون ها و بافت های اطراف وارد می شود که برای ایجاد جای زخم کافی است و از بازسازی عصب جلوگیری می کند.
- درجه پنجم : این آسیب ها معمولاً در پارگی یا صدمات شدید کششی مشاهده می شود. تنها راه برای ترمیم جراحت درجه پنج نیاز به عمل جراحی است.
در بیماری هایی که اعصاب محیطی در گیر است مانند پارکینسون و یا ام اس با استفاده از تکنیک های فیزیوتراپی و ورزش درمانی میتوان اعصاب و عضلات تحلیل رفته را توسط جریانات
الکتروتراپی تحریک نمود و فرایند باز توانی را اعمال کرد.
لطفا جهت اطلاعات بیشتر به لینک های زیر مراجعه نمایید
WAZE
Google Map
بلد
نشان
مسیریابی