شایع‌ترین پارگی تاندون در بدن پارگی تاندون آشیل میباشد این تاندون قویترین تاندون در بدن آدمی محسوب می شود با پاره شدن این تاندون که میتواند به صورت ناقص و یا کامل باشد اختلال عملکردی در ساق پا ایجاد می شود روش های درمانی غیر جراحی در کلینیک فیزیوتراپی مرکزی شریعتی و جراحی برای درمان این عارضه وجود دارد در ادامه با این روش ها آشنا می شوید.
آشیل به عنوان ضخیم ترین تاندون بدن از اهمیت بسیار بالایی در فعالیتهای روزانه به خصوص در راه رفتن برخوردار است. این تاندون از عضله گاستروکنمیوس پشت ساق امتداد گرفته و به استخوان پاشنه یا کالکانئوس متصل می‌شود و با انقباض عضله گاستروکنمیوس عمل پلانتار فلکشن یا پایین رفتن پنجه پا انجام می شود.
پارگی تاندون آشیل به عنوان شایع‌ترین پارگی تاندون در بدن محسوب می شود. این آسیب در افراد میانسالی که به صورت تفریحی به ورزش می پردازند بیشتر دیده می شود. این عارضه می تواند به صورت اولیه تغییراتی در بافت تاندون آشیل را ایجاد نماید (تندینوزیس) و پس از آن در پی آسیب های مکرر ناحیه تاندون آشیل منجر به پارگی کامل شود.
همانطور که ذکر گردید پارگی تاندون آشیل به صورت مرحله ای می تواند ایجاد شود و این آسیب در افراد میانسال بیشتر دیده می شود. آسیب می تواند به صورت پارگی کامل و یا ناقص نمود پیدا کند.
دلایل ایجاد پارگی تاندون آشیل می تواند موارد مختلفی را شامل شود که مهمترین آنها شامل :
در مراحل اولیه آسیب تاندون آشیل ممکن است شخص در حین تمرین و یا حتی پس از آن مقداری درد در آشیل احساس نماید که به گذر زمان می تواند تبدیل به توده متورم و سفت در بافت خود آشیل باشد. در موارد شدیدتر با پارگی کامل ممکن است که شخص احساس ضربه ناگهانی در پشت ساق نماید به نحوی که حتی صدای آن را دیگران نیز که نزدیک میباشند بشنوند. در این گونه موارد توانایی شخص در انجام حرکت پلانتار فلکشن یا فشردن پنجه پا به سمت پایین از بین میرود.
در برخی موارد ممکن است که گذر سن تغییرات بافتی در تاندون آشیل ایجاد شود. گذر زمان عارضه تندینوزیس را در آشیل ایجاد می‌کند ولی در مواردی که آسیب ناگهانی ایجاد شده باشد عارضه تاندونیت آشیل ایجاد می شود.
لطفا لینک زیر را مطالعه نمایید
واژه تندینوزیس و تاندونیت دو واژه متفاوت به لحاظ بافت شناسی می باشد. در این دو تفاوت هایی وجود دارد که به شرح زیر گزارش می‌شود:
تاندونیت در پی یک حرکت تکرار شونده ناگهانی در محل اتصال تاندون و عضله ایجاد می‌شود در حقیقت عوامل التهابی در ناحیه وجود داشته و کاهش قدرت عضلانی و محدودیت حرکتی در آن ایجاد می‌شود در حالی که در تندینوزیس عوامل التهابی آنچنانی وجود نداشته و فرصت ترمیم در تاندون در گذر زمان طولانی تر در پی حرکت‌های تکرار شونده وجود ندارد.
به عنوان مثال آرنج تنیس بازان عارضه تندینوزیس محسوب می شود که در متن های تخصصی و بافت شناسی بررسی های به عمل آمده نشان داده که علائم تکرار زیاد همراه با عدم فرصت مناسب به تاندون جهت ترمیم منجر به تغییرات رشته های کلاژن در بافت شده که آرنج تنیس بازان را ایجاد می‌نماید.
نکته بسیار مهم در پیشگیری از پارگی تاندون آشیل استفاده از تمرینات بدنی و ورزش های منظم و همچنین پرهیز از فعالیت های بدنی شدید فراتر از حد توان بدنی شخص می باشد. همچنین استفاده خودسرانه آنتی بیوتیک ها و کمبود ویتامین c میتواند در بدن شخص با توجه به شرایط آسیب های قبلی و همچنین تندینوزیس در آشیل شخص را مستعد پارگی کامل تاندون آشیل نماید. لذا با توجه به موارد فوق و رعایت نکات ذکر شده می توان جهت پیشگیری از این عارضه اقدام نمود.
همچنین فیزیوتراپیست متخصص ممکن است بر اساس نیاز بیمار اقدام به یکسری درمانهای تکمیلی برای پیشگیری از پارگی تاندون آشیل نماید.
ورزش هایی که در آن تاندون آشیل بیشتر مستعد پارگی می باشد به شرح زیر است
تشخیص پارگی تاندون آشیل از طریق ارزیابی بالینی و همچنین ام‌آر‌آی شامل می‌شود.
مطابق شکل زیر تاندون آشیل سالم برجسته و واضح از روی پوست مشخص است.
اما در شکل زیر تاندون آشیل در نگاه پزشک متخصص به صورت یک فضای خالی در پشت ساق نمود پیدا می کند.
در موارد بعدی ممکن است تست های بالینی برای پارگی تاندون آشیل انجام شود که مهمترین آنها Thompson test می باشد.
ممکن است پزشک متخصص ارتوپد برای بیمار توصیه ام آر آی نماید که پس از آن نیاز به جراحی برای بیمار ضرورت پیدا می‌کند.
درمان پارگی تاندون آشیل بر اساس میزان پارگی از پارگی خفیف تا پارگی شدید می تواند به صورت درمان های غیر جراحی شامل فیزیوتراپی را شامل شود ولی در موارد شدیدتر ضرورت عمل جراحی وجود خواهد داشت.
در زیر نمونه ای از درمان های تخصصی را در کلینیک فیزیوتراپی مرکزی شریعتی برای بیماران با پارگی ناقص یا پارشیال تاندون آشیل ملاحظه می نمایید :
در کلینیک فیزیوتراپی مرکزی شریعتی تمامی موارد فوق قابل اجرا و تحت نظارت متخصصین می باشد.
زمانی که پزشک متخصص اقدام به جراحی می نماید دو سر تاندون را به هم نزدیک نموده و با انجام عمل سوچور میتواند دو انتهای جداشده از هم را به هم بخیه نماید. پس از آن یک دوره فیزیوتراپی برای بیمار توصیه می نماید که در تکنیک های فیزیوتراپی برای بیمار در مرحله اول کنترل درد و التهاب بوده و پس از آن دامنه حرکتی مفصل مچ پا و به آهستگی وزن اندازی روی تاندون آشیل برای ترمیم خواهد بود.
لطفا جهت اطلاعات بیشتر به لینک های زیر مراجعه فرمایید
WAZE
Google Map
بلد
نشان
مسیریابی