فیزیوتراپی شریعتی

درد، اولین علامت پارگی مینیسک است. البته درد ممکن است خفیف باشد و شخص بتواند به فعالیت های روزمره اش ادامه دهد. اما هرگاه بخشی از مینیسک بین استخوان ران و ساق قرار بگیرد، درد شدیدی ایجاد می کند .

مینیسک دارای رگ های خونی نیست و در هنگام پارگی خونریزی نمی کند. اما ممکن است عروق اطراف آن هم دچار پارگی شود، در این شرایط تورم به وجود می آید .
احساس گرفتگی و قفل شدن یا صدایی مانند تق تق، معمولا از نشانه های آسیب مینیسک است .
علائم پارگی مینیسک زانو را می توان به دو گروه علائم حاد و مزمن تقسیم کرد .

علائم حاد( فوری ):
در پارگی های خفیف منیسک، درد مختصری در هنگام پارگی ایجاد می شود و فرد می تواند بعد از پارگی، با درد مختصری به فعالیت خود ادامه دهد. البته درد با بلند شدن از زمین یا دو زانو نشستن بیشتر می شود. بعد از چند روز هم زانو ورم می کند. درد و ورم بعد از 2 تا 3 هفته از بین می رود، ولی بعدها ممکن است همراه با خم و راست شدن یا چرخش زانو درد برگردد .

در افراد پیر ممکن است حادثه ای که موجب پارگی مینیسک شده است به یاد نیاید و یا پارگی در اثر یک فعالیت معمولی مانند بلند شدن از روی یک صندلی ایجاد شود در پارگی های متوسط در زمان آسیب، درد در کنار یا داخل زانو ایجاد می شود. بعد از آسیب بیمار می تواند همچنان راه برود. بعد از 2 تا 3 روز زانو متورم شده و جلوی خم شدن کامل آن را می گیرد . درد با چرخش زانو یا دو زانو نشستن بیشتر می شود. درد و تورم بعد از چند هفته کمتر می شود، ولی اگر درمان نشود، با فعالیت های بدنی شدید بیشتر می شود .
در پارگی های شدید، درد و ورم زانو بلافاصله بعد از ضربه ایجاد می شود و ورم طی 2 تا 3 روز بعد از ضربه بیشتر می شود. در اثر گیر کردن تکه هایی از منیسک پاره شده در مفصل، ممکن است زانو قفل شود و فرد نتواند زانوی خود را کاملا صاف کند. فرد در زانوی خود احساس عدم تعادل می کند .

در افراد پیر ممکن است حادثه ای که موجب پارگی مینیسک شده است به یاد نیاید و یا پارگی در اثر یک فعالیت معمولی مانند بلند شدن از روی یک صندلی ایجاد شود. در این حالات ممکن است درد و ورم خفیف، تنها علائم مشکل باشند .
در پارگی منیسک داخلی، درد در سطح داخلی زانو و در پارگی منیسک خارجی، درد در سطح خارجی زانو احساس می شود .
پارگی منیسک می تواند برای فرد قابل احساس باشد. احساس اینکه چیزی در داخل زانو پاره شده و با یک احساس یا صدای تق همراه باشد .
اگر پارگی منیسک در حاشیه خارجی آن ایجاد شود، می تواند موجب خونریزی داخل مفصل زانو( همارتروز ) شود .

علائم مزمن ( طولانی مدت ):
اگر به علائم حاد بعد از پارگی منیسک بی توجهی شود، معمولا این علائم بعد از گذشت چند هفته از بین رفته و یا تخفیف می یابد. با این حال علائمی برای بیمار باقی می مانند .
مهم ترین علائم مزمن پارگی منیسک بعد از چند هفته عبارتند از :

• ورم زانو در اثر افزایش مایع مفصلی زانو که در زبان عامه به آن، آب آوردن زانو می گویند. این ورم هر وقت به زانو فشار زیادی وارد شود، بصورت دوره ای بیشتر می شود .

گاهی علائم آسیب های دیگر زانو هم می توانند مثل پارگی منیسک باشد و پزشک معالج برای تشخیص قطعی از روش های تصویر برداری استفاده می کند.

•  درد در سطح مفصلی، درست در جایی که منیسک قرار دارد. این درد بسته به محل پارگی بر روی منیسک داخلی یا خارجی است. درد با فشار بر روی محل آسیب بیشتر می شود .
•  قفل شدن زانو که به صورت گهگاهی ایجاد شده و مانع از باز شدن زانو می شود. گاهی اوقات بیمار یاد میگیرد که زانویش را با انجام حرکاتی از حالت قفل شده خارج کند .
•  خالی کردن زانو یا احساس ناپایداری زانو که در این حال بیمار احساس می کند زانویش در زیر بدنش ناپایدار بوده و حین راه رفتن به ناگهان در رفته و خالی می شود .
•  لاغر شدن عضلات چهار سر ران.
•  شنیدن صدای زانو به صورت کلیک یا تق تق رکدن در حین خم و راست شدن.

تشخیص پارگی منیسک زانو
- معاینه زانو
پزشک بعد از صحبت کردن با شما در مورد مشکلاتی که دارید، زانوی شما را معاینه می کند. در این معاینه وی به دنبال آن است که ببیند آیا با فشار دادن مفصل زانو، درد ایجاد می شود یا خیر .
معاینه دیگر به صورت خم و راست کردن و چرخاندن زانو است که با این حرکت ممکن است منیسک پاره شده حرکت کرده و صدای تق تق یا کلیک در مفصل زانو ایجاد شود .

- تصویربرداری از زانو و منیسک
تصویربرداری برای تائید تشخیص بکار می رود. گاهی علائم آسیب های دیگر زانو هم می توانند مثل پارگی منیسک باشد و پزشک معالج برای تشخیص قطعی از روش های تصویر برداری استفاده می کند .
یکی از این روش ها رادیوگرافی است. رادیوگرافی ساده معمولا برای کشف دیگر بیماری های زانو که ممکن است علائمی مثل پارگی منیسک داشته باشند و یا بیماری هایی که همراه با آسیب های منیسک هستند ( مانند ساییدگی مفصل )، به کار می رود .
با استفاده از ام آر آی (MRI) می توان منیسک ها را دید و پارگی احتمالی آنها را تشخیص داد .

عوارض عدم درمان پارگی مینیسک
منیسک را می توان از نظر خونرسانی به دو قسمت بیرونی و داخلی تقسیم کرد .
قسمت بیرونی منیسک که به کپسول مفصلی زانو چسبیده است، عروق خونی را از آن دریافت می کند، ولی قسمت های مرکزی تر فاقد عروق خونی هستند .
قسمت بیرونی چون خونرسانی دارد، پس در صورت آسیب دیدن قدرت ترمیم دارد، ولی این بدان معنی نیست که هر پارگی منیسک که در قسمت حاشیه ای آن باشد، ترمیم خواهد شد .
ترمیم منیسک مانند جوش خوردن شکستگی نیاز به شرایطی دارد که تا مهیا نباشد صورت نمی گیرد . پس پارگی منیسک حتی اگر در قسمت حاشیه ای آن باشد خودبخود ترمیم نمی شود، بلکه نیاز به درمان
صحیح دارد . در صورتی که بیمار جوان باشد، پزشک می تواند مینیسک را در جای خودش بخیه بزند، البته به شرطی که صدمه در ناحیه ای باشد که خون رسانی خوبی داشته باشد اگر پارگی منیسک درمان نشود، پارگی کم کم بیشتر شده و ممکن است قسمت پاره شده، بصورت یک زائده در کنار منیسک در داخل زانو مرتبا حرکت کرده و موجب شود زانو به طور مکرر قفل شده، یا با هر بار گیر کردن این زائده در بین دو استخوان زانو و سپس درآمدن آن از بین دو استخوان این احساس به فرد دست دهد که چیزی از زیر زانو در می رود و یا زانوی خود فرد از زیر بدنش در می رود .

درمان

اگر مقدار پارگی جزئی باشد و درد و سایر علائم نیز برطرف شده باشد، با راهنمایی پزشک و تحت نظر فیزیوتراپ، تمرین هایی برای تقویت عضلات انجام می شود .
وجود این درمان گرها باعث می شود تا بیمار اطمینان حاصل کند تمرینات ورزشی به درستی انجام می شود، بدون این که خطر وارد شدن صدمه مجدد و یا جدیدی به زانو وجود داشته باشد .
بسته به شدت ضایعه، سن فرد و شغل او، درمان های بسیار متفاوتی برای پارگی مینیسک صورت می گیرد .
در صورتی که میزان پارگی مینیسک زانو خیلی شدید باشد، ممکن است پزشک انجام عمل جراحی باز یا جراحی « آرتروسکوپیک » را برای مشاهده شدت ضایعه یا درمان پارگی آن مورد استفاده قرار دهد .
در صورتی که بیمار جوان باشد، پزشک می تواند مینیسک را در جای خودش بخیه بزند، البته این به شرطی است که صدمه در ناحیه ای باشد که خون رسانی خوبی داشته باشد .
در صورتی که بیمار مسن باشد، یا پارگی مینیسک در محلی باشد که خون رسانی به خوبی به آن صورت نمی گیرد، ممکن است پزشک بخشی از مینیسک یا حتی سطح آن را جدا کند. گاهی نیز ممکن است کل
مینیسک برداشته شود .
دوران پس از عمل جراحی یا ترمیم مینیسک ممکن است هفته ها طول بکشد و انجام تمرینات ورزشی بعد از عمل نیز در صورت برداشتن مینیسک اندکی متفاوت خواهد بود - - .
در این شرایط هرگز نباید از وزنه استفاده کرد. با توجه به نوع عمل انجام گرفته بر روی بیمار، می توان از روش های توانبخشی مانند راه رفتن، خم کردن ساق پا و انجام حرکات کششی برای تقویت عضلات پا استفاده کرد .

 فيزيوتراپي در آسیب رباط صلیبی (A.C.L) قسمت دوم

توانبخشي بعد از ترميم ليگامان متقاطع قدامي به پنج مرحله تقسيم مي شود كه در هر مرحله اهدافي در نظر گرفته شده و جهت رسيدن به آن اهداف تمرينات لازم انجام مي‌شود كه انجام تمرينات، زير نظر جراح و فيزيوتراپيست بيمار صورت مي گيرد تا بهترين نتيجه درمان حاصل شود.
در پيوندهاي  ACLضعيف ترين و آسيب‌پذيرترين مرحله جايگزيني رباط، دو الي سه ماه اول است بنابراين تا آن زمان نبايد فشار زيادي به رباط وارد شود.
طول دوره درمان ۶ تا 9 ماه است كه در اين مدت بيمار بايد تحت نظر جراح و فيزيوتراپيست باشد. 

تمرينات توانبخشي بعد از جراحي ترميمي ليگامان متقاطع قدامي
-مرحله اول : از روز جراحي تا پايان هفته دوم
 -مرحله دوم : از هفته دوم تا پايان هفته چهارم
-‌مرحله سوم : از هفته چهارم تا پايان هفته دهم
 -مرحله چهارم تا ششم : از هفته دهم تا ماه دهم

مرحله اول : 
از روز جراحي تا پايان هفته دوم
اهداف اين مرحله شامل:
1-زانو تا 90 درجه خم شود.
 2-عضله چهار سر تقويت شود.
 3-راه رفتن بيمار به طور نرمال انجام شود.
 4-عضلات پشت ران تقويت شود.

تمرينات
 1-جهت كنترل درد و تورم، از يخ، تحريك الكتريكي و اسپيلنت مناسب به مدت چند روز استفاده مي شود.
 2-حركات موبيليزيشن پاتلا در تمام جهات خصوصا در جهات فوقاني و تحتاني انجام مي‌شود.
 3-در صورت ضعف شديد عضله چهار سر،از تحريك الكتريكي جهت بازآموزي استفاده مي شود.
 4-جهت تقويت عضله چهار سر، زانو را به تخت فشار داده و تا 6 ثانيه نگه داشته مي‌شود.
 5-  ‌جهت تقويت عضلات پشت ران در حالت دمر زانو به كمك پاي سالم خم و راست مي شود.
 6-  ‌اگر زانو لقي   ‌نداشته باشد در تمام جهات، پا صاف بالا برده مي شود.
بيمار با استفاده از عصاي زير بغل و بريس فانكشنال راه رفتن طبيعي را آموزش ببيند و تا آخر هفته دوم 50 تا 70 درصد وزن بدن را  تحمل كند و در اين مدت لبه تخت نشسته و زانو را  تا 90 درجه خم كند ولي بايد براي صاف كردن زانو از پاي مقابل استفاده كند كه در غير اين صورت ليگامان  ACLپاره مي شود.

مرحله دوم :
 از هفته دوم تا پايان هفته چهارم
 1-زانوي بيمار به طور كامل صاف شود.
 2-  ‌بيمار بدون عصا و به طور نرمال راه برود.
 3-  ‌عمل انقباض عضله چهار سر به طور دقيق انجام شود.

تمرينات  
 1- ‌بيمار لبه تخت نشسته و زانوي خود را صاف كند.
 2-  ‌در حالت به شكم خوابيده، زانوي بيمار صاف شود.
 3-  ‌اگر زانو تا 100 درجه خم مي شود از دوچرخه ثابت استفاده شود.
 4-  ‌تمرينات بالا رفتن از پله از طرف جلو و از طرف پهلو انجام شود.

مرحله سوم :
 از هفته چهارم تا پايان هفته دهم
 1-زانو بايد تا آخر صاف و خم شود.
 2-عضله چهار سر و عضلات پشت ران به طور كامل تقويت شود.
 3-بيمار به طور آهسته به جلو و عقب بدود.

مرحله چهارم تا ششم : 
از هفته دهم تا ماه دهم
اين دوره درمان براي افرادي است كه به صورت حرفه اي ورزش مي كنند و لذا ورزش‌هايي از قبيل درجا دويدن و مارپيچ دويدن اضافه مي شود تا ورزشكار بتواند به ورزش حرفه اي خود برگردد و در اين مدت قدرت عضله چهار سر بايد 85 درصد عضله چهار سر سمت مقابل و قدرت عضلات همسترينگ ها بايد 90 درصد قدرت عضلات همسترينگ سمت مقابل باشد و زانو تا 135 درجه خم شود و به طور كامل صاف شود.

برنامه دویدن بعد از جراحی  ACL     زانو

ورزشکارانی که تحت عمل جراحی ترمیم رباط صلیبی قدامی زانو قرار می گیرند بعد از گذراندن درمانهای اولیه فیزیوتراپی می بایست آماده انجام حرکات دشوارتر شوند تا بتدریج توانائی حضور در ورزش مورد نظر را کسب نمایند . برنامه دویدن که عمدتا  بعد از ماه سوم بعداز عمل آغاز میشود از اهمیت زیادی برخوردار است به همین دلیل سعی شد این برنامه آماده و در دسترس قرار گیرد . اما به خاطر داشته باشید قبل از شروع برنامه دویدن می بایست بتوانید تعدادی از حرکات را زیر نظر فیزیوتراپیست انجام داده تا در صورت آمادگی به شما اجازه شروع دویدن داده شود .

به خاطر داشته باشید برنامه زیر می تواند متناسب با وضعیت شما تغییر کند .

1-  هفته اول بعد از درمان فیزیوتراپی

 ابتدا 400 متر راه بروید سپس 400 متر با شدت 50% بدوید . این دوره را 4 بار تکرار کنید . 3 روز در هفته .

2- هفته دوم  بعد از درمان فیزیوتراپی

ابتدا 400 متر راه بروید سپس 800 متر با شدت 50% بدوید . این دوره را 2 بار تکرار کنید . 3 روز در هفته .

3- هفته سوم بعد از درمان فیزیوتراپی

 ابتدا 400 متر راه بروید سپس 1600 متر با شدت 50% بدوید در ادامه 400 متر راه بروید . این دوره را 1 بار انجام دهید . 3 روز در هفته .

4- هفته چهارم بعد از درمان فیزیوتراپی

 ابتدا 400 متر راه بروید سپس 400 متر با شدت 50% بدوید در ادامه 400 متر راه بروید سپس 800 متر با شدت 75% بدوید سپس 400 متر راه بروید  . این دوره را 2 بار تکرار کنید. 3 روز در هفته .

5- هفته پنحم بعد از درمان فیزیوتراپی

 ابتدا 400 متر راه بروید سپس 1600 متر با شدت 75% بدوید در ادامه 400 متر راه بروید . این دوره را 2 بار تکرار کنید. 3 روز در هفته .

6- هفته ششم بعد از درمان فیزیوتراپی

ابتدا 400 متر راه بروید سپس 400 متر با شدت 75% بدوید در ادامه 400 متر راه بروید سپس 800 متر  با شدت 100 %  بدوید و دوره را با 400 متر پیاده روی تمام کنید  . این دوره را 2 بار تکرار کنید. 3 روز در هفته .

7- هفته هفتم بعد از درمان فیزیوتراپی

 ابتدا 400 متر راه بروید سپس 1600 متر با شدت 100% بدوید در ادامه 400 متر راه بروید . این دوره را 2 بار انجام دهید . 3 روز در هفته

                                                      که

در کلینیک فیزیوتراپی مرکزی شریعتی این اقدام ها بصورت تخصصی زیر نظر اینجانب انجام می گیرد.

آدرس : خیابان شریعتی - ضلع شمال غربی پل سیدخندان - ساختمان پزشکان ۱۰۰۶ واحد زیرین بانک مهر واحد فیزیوتراپی

تلفن: ۸ - ۸۹ ۲۶ ۸۹ ۲۲

فکس: ۲۷ ۱۱ ۸۷ ۲۲

کشیدگی عضلات کشاله ران  از آسیب های شایع ورزشی است. این کشیدگی ها همچنین می توانند در اثر فعالیت های بدنی شدید در کسانی که آمادگی ندارند هم ایجاد شوند. عضلات زیادی در ناحیه لگن و ران وجود دارند. این عضلات مسئول حرکات مفصل لگن در جهات مختلف هستند. گاهی اوقات این عضلات بر اثر ضربه و یا بدنبال فعالیت های شدید بدنی دچار کشیدگی می شوند و در حالات شدیدتر ممکن است پارگی های میکروسکوپی در این عضلات به وجود بیاید که به آن استرین Strain هم می گویند و گاهی هم فیبرهای عضلانی بطور کامل پاره می شوند. شایع ترین عضلات لگن که دچار گشیدگی می شوند عضلات ادکتور یا نزدیک کننده ران هستند.

کشیدگی عضلات کشاله ران ، درمان و پیشگیری

کشیدگی عضلات لگن چگونه ایجاد می شود

عضلات ادکتور در ناحیه کشاله ران قرار دارند. این عضلات در بالا به لگن متصل شده و در پایین به استخوان ران می چسبند و وظیفه آن ها نزدیک کردن ران ها به یکدیگر است.کشیدگی عضله ادکتور در قسمت کلفت آن و یا در محلی است که عضله به تاندون متصل می شود. کشیدگی معمولاً موقعی ایجاد می شود که عضله در حین انقباض شدید باشد و به ناگاه تحت کشش قرار گیرد و یا به آن ضربه ای وارد شود.هر عضله تا حد مشخصی می تواند کش بیاید و اگر تحت نیروی کششی بیشتری قرار گیرد آسیب های ذکر شده بوجود می آیند. وقتی مفصل لگن از قبل و به هر علتی دچار محدودیت حرکتی باشد احتمال کشیدگی عضلات اطراف آن بیشتر می شود.

کشیدگی عضلات کشاله ران ، درمان و پیشگیری

اکثر کشیدگی های عضلانی ادکتور لگن وقتی بوجود می آید که فرد بدون به اصطلاح گرم کردن خود شروع به ورزش می کند. در روند گرم کردن بدن قبل از شروع ورزش اصلی، یک سری حرکات کششی انجام میشوند. این حرکات، فیبرهای عضلات را به آرامی تحت کشش قرار داده و طول آن ها را افزایش می دهند و در نتیجه دامنه حرکت مفصل بیشتر می شود. وقتی که فرد بدون انجام این حرکات مستقیماً شروع به ورزش شدید می کند، عضلات خود را که آمادگی ندارند در معرض کشش ناگهانی و در نتیجه آسیب قرار می دهد.

کشیدگی عضلانی ادکتور لگن در ورزش هایی مثل فوتبال، بسکتبال، تنیس، ورزش های رزمی، اسب سواری و دویدن بیشتر است. ورزشکاران نوجوان و مسن هم بیشتر از دیگر سنین در معرض این کشیدگی عضلانی هستند. در نوجوانی عضلات و استخوان ها ممکن است با یک سرعت یکسان رشد نکنند. ممکن است استخوان ها با سرعتی بیش ار عضلات رشد طولی کنند. نتیجه این پدیده کوتاه شدن نسبی طول عضلات و در نتیجه تحت کشش قرار گرفتن عضلات اطراف استخوان است و در این حال عضله خیلی راحت تر دچار آسیب می شود.

علائم کشیدگی عضلات لگن

مهمترین علامت، درد در روی عضلات کشاله ران است. این درد بلافاصله بعد از حرکتی که موجب کشیدگی عضله و تاندون می گردد در ناحیه کشاله ران احساس می شود. پس از آن درد کم شده و به صورت یک درد مداوم و گنگ در ناحیه کشاله ران در میاید.در ابتدا درد ممکن است فقط در شروع ورزش یا اول صبح بعد از برخاستن از خواب احساس شود و بعد از چند دقیقه و یا با انجام چند حرکت نرمشی شدت آن کم شده و یا از بین می رود. اگر به بیماری بی توجهی شود و ورزش ادامه یابد بتدریج درد در حین انجام حرکات ورزشی هم ایجاد می شود و حتی با ورزش شدیدتر هم می شود.

در موارد شدید بیماری درد در حالت معمولی و حتی در استراحت هم احساس می شود.ممکن است در زمان کشیده شدن عضله یک صدا یا تقه به توسط فرد احساس شود که نشانه پاره شدن فیبرهای عضلانی است.لمس و فشار دادن عضله کشیده شده در ناحیه کشاله ران دردناک است.در حالات شدید ممکن است عضله متورم شود و یا پوست روی آن دچار خون مردگی شود.بیمار در هنگام راه رفتن دچار لنگش می شود.گاهی اوقات قدرت عضله کاهش میابد.

درمان کشیدگی عضلات ادکتور در کشاله ران

به محض کشیده شدن عضلات کشاله ران باید اقدامات زیر انجام شوند :

۱-بلافاصله فعالیت ورزشی را قطع کرده و ادامه ندهید

۲-از سرمای موضعی استفاده کنید. با استفاده از کیسه حاوی خرده های یخ محل درد را به آرامی ماساژ داده و سرد کنید.

۳-برای مدتی باید از ایستان اجتناب کنید و بعد از آن هم تا مدتی باید با کمک دو عدد عصای زیر بغل راه بروید

۴- برای کاهش درد می توانید از داروهای ضد درد یا ضد التهاب استفاده کنید

۵-بعد از گذشت دو روز محل درد را با استفاده از کیسه اب گرم یا حوله گرم حرارت دهید. گرما شدت درد را کمتر میکند. دقت کنید که در مرحله حاد برای کاهش درد از سرما و در مراحل بعد از گرما استفاده کنید .

بعد از گذشت چند روز تا چند هفته ( بسته به شدت آسیب) درد بتدریج کاهش میابد. در این حالت بیمار باید بتدریج خود را آماده بازگشت به فعالیت های ورزشی کند. مهمترین اقدام در این زمان انجام روزانه نرمش های کششی بخصوص در ناحیه کشاله ران و لگن و شکم و کمر است. بعد از مدتی نرمش های تقویتی هم به نرمش های کششی اضافه میشوند. انجام این نرمش ها تاثیر به سزایی در کاهش درد باقیمانده در کشاله ران و همچنین آماده کردن ورزشکار برای برگشت به فعالیت ورزشی دارد. این نرمش ها باید تحت نظر پزشک معالج و متخصص فیزیوتراپی انجام شوند.

در این مدت بیمار باید از انجام فعالیت های شدید بدنی و ورزشی اجتناب کند. موقعی که عضلات لگن و ران بخصوص عضلات کشاله ران کاملا بدون درد شدند و قابلیت کششی و قدرت کافی را بدست آوردند بیمار می تواند به فعالیت ورزشی قبلی برگردد.نکته مهم در انجام حرکات کششی اینست که اگر این حرکات بصورت شدید و پرتابی و بدون احتیاط انجام شوند میتوانند شدت درد بیمار را افزایش داده و مشکلات او را بیشتر کنند. پس انجام این نرمش ها باید بصورت تدریجی و به آهستگی و با کشش ملایم عضلات شروع شده و بتدریج شدت کشش افزایش یابد.

پیشگیری از کشیدگی عضله کشاله ران
مهمترین راه پیشگیری از این وضعیت، انجام نرمش های مناسب کششی لگن و مفصل ران و بخصوص عضلات کشاله ران قبل از انجام فعالیت های شدید بدنی و ورزش های سنگین است. انجام حرکات کششی به طریقه صحیح بسیار مهم است. به این صورت که اندام را باید به آهستگی کشش داد و آن را مدتی در همان وضعیت کشیده شده قرار داد. اینکار به عضله فرصت میدهد تا طول فیبرهایش به آرامی زیاد شود. انجام دادن تعداد زیادی حرکات تکراری کششی به سرعت و  پشت سر هم اشتباه است.

نکته مهم دیگر برای کسانی که درگیر فعالیت های سنگین ورزشی هستند رعایت بالانس و تعادل عضلانی است. با انجام تمرینات مناسب ورزشی باید قدرت عضلات اطراف لگن و کشاله ران بصورت یکسان و یکنواخت افزایش یافته و این عضلات باید بتوانند با هماهنگی لازم با یکدیگر کار کنند. عضلات لگن و کشاله ران باید به اندازه کافی قوی باشند. عضلات ضعیف خیلی راحت تر دچار کشیدگی می شوند.نباید عضلات را زیاد خسته کرد. یک عضله خسته به راحتی دچار کشیدگی می شود.استفاده از لباس مناسب در حین ورزش نکته مهم دیگری است که برای پیشگیری از کشیدگی عضله باید به آن توجه کرد.
در سری آینده به اموزش یکسری تمرينات مخصوص اشاره خواهیم نمود.

فاز ششم (هفته شانزدهم به بعد):

معیار های ورود

1-   اسکات بر روی یک پا، 20 بار تکرار در 60 درجه خم شدن

2-   ایستادن روی یک پا حداقل 60 ثانیه

3-   بلند کردن پاشنه روی پای جراحی شده: 30 بار تکرار

4-    فرود آمدن صحیح در هنگام پرش با دو پا به صورت عمودی و افقی

5-   تست single leg hop  : 80% عملکرد طرف سالم برای شروع دویدن و90% برای بازگشت به رقابت ورزشی

تست single leg triple hop 80% عملکرد طرف سالم برای شروع دویدن و90% برای بازگشت به رقابت ورزشی

تست timed 10m single leg hop 80% عملکرد طرف سالم برای شروع دویدن و90% برای بازگشت به رقابت ورزشی

تست timed vertical hop در مدت60 ثانیه ( فرود آمدن صحیح و بدون توقف زدن تست به منزله انجام صحیح تست است.)

اهداف:

آماده شدن برای بازگشت به رقابت ورزشی

آنچه باید مراقبت شود :

رعایت نکات فاز ششم

عدم تعجیل در بازگشت به رقابت ورزشی ( اجازه فیزیوتراپیست شرط اصلی بازگشت به رقابت ورزشی است.)

ورزشها:

نکاتی چند در مورد دویدن:

1. قبل از دویدن، خود را به خوبی گرم نمایید.( با استفاده از دوچرخه ثابت یا پیاده روی تند)
2. بعد از دویدن نباید احساس درد زیاد در زانو نمایید.
3. برنامه دویدن را این گونه آغاز نمایید:

هفته اول:  30 ثانیه دویدن، 90 ثانیه راه رفتن، یک روز در میان (10 تا 15 دقیقه)

هفته دوم: 60 ثانیه دویدن، 60 ثانیه راه رفتن، یک روز در میان (10 تا 20 دقیقه)

هفته سوم: 90 ثانیه دویدن، 30 ثانیه راه رفتن، یک روز در میان (20 تا 15 دقیقه)

           هفته چهارم: 90 ثانیه دویدن، 30 ثانیه راه رفتن، 3 تا 4 بار در هفته (20 تا 25 دقیقه)

           هفته پنجم: دویدن ممتد، 3 تا 5 بار در هفته (15 تا 20 دقیقه)

به کشیدگی و یا پارگی عضلات پشت ساق در پزشکی calf strain می گوئیم. که در ورزشهای فوتبال،  دو میدانی، پرشها و شمشیربازی شایع است.

علل کشیدگی عضلات ساق پا

• اعمال کشش ناگهانی روی عضله ای که در حال انقباض است مهمترین علت کشیدگی عضلات ساق می باشد.
• پرش ناگهانی به جلو یا بالا
• استارتهای ناگهانی در ورزش دو میدانی
• برخورد مستقیم ضربه به عضلات پشت ساق

علائم
• درد ناگهانی در پشت ساق
• امکان دارد فرد احساس صدای pop در پشت پا داشته باشد ( در لحظه کشیدگی عضله )
• امکان دارد فرد احساس کند چیزی به پشت پایش اصابت کرده است.
• فرد به سختی می تواند روی پنجه پا بایستد.
• امکان دارد در پشت پا تورم یا کوفتگی وجود داشته باشد.

درمان
در صورت بروز اين آسيب ورزشكار مي تواند از سرما درماني باند فشاري  و بالا آوردن پا استفاده و استراحت كند تا بهبود يابد.

جراحي با هدف خارج كردن خون و دوختن انتهاي عضله به تاندون ، هنگامي كه آسيب ديدگي وسيع بوده و ورزشكار جوان و فعال است.

لازم به ذكر است اگر پارگي عضلاني درمان نشود به تشكيل بافت زخم منجر مي شود كه در اين صورت امكان پارگي مجدد آن در هنگام فشارهاي زياد بعدي وجود دارد.

درمان پزشکی و فیزیوتراپی

• استفاده از کیسه حاوی یخ روی محل آسیب به مدت 30-20 دقیقه در 4-3 ساعت به مدت 3-2 روز تا رفع درد
• بالا نگه داشتن ساق با گذاشتن یک حوله یا بالش زیر پا برای کاهش تورم
• استفاده از بانداژ الاستیک برای جلوگیری از افزایش تورم پا
• استفاده از عصا یا چوب زیر بغل اگر راه رفتن دردناک است.
• استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی
• استفاده  از اولتراسوند یا تحریک الکتریکی جهت افزایش ترمیم
• استفاده از درمانهای بازتوانی در فاز بهبودی
• شروع مجدد فعاليت در آسيب هاي جزيي بايد پس از گذشت 4 تا 8 هفته باشد بعد از جراحي نيز به مدت 6 تا 8 هفته به توانبخشي نياز دارد.

مدت علائم
مدت ادامه داشتن علائم بر حسب شدت آسیب، سن فرد و مدت زمان ادامه داشتن علائم قبل از شروع درمان متفاوت است. یک کشیدگی ساده و ملایم معمولاً طی چند هفته بهبود می یابد درحالیکه کشیدگی های شدیدتر به زمانی معادل 6 هفته یا بیشتر نیاز دارد. لازم است در فاز بهبودی از انجام حرکات قبل از منجر به بروز این صدمه شده بودند پرهیز شود و به حرکات دیگری مثل شنا پرداخته شود.

بازگشت به رقابت
زمان بازگشت به رقابت زمانی است:
• فرد دامنه حرکات نرمال را در مفاصل مچ در زانو بدست آورده باشد.
• فرد قدرت عضلانی مناسب را نسبت به سمت سالم بدست آورده باشد.
• فرد بتواند در یک خط مستقیم بدون درد یا لنگش راه برود.
•  فرد بتواند در یک خط مستقیم بدون درد یا لنگش عمل دویدن را بصورت انفجاری انجام دهد.
• تستهای فیزیولوژیک مثل بوسکو ، فانکشنال یا کاربردی را برای ساق انجام دهد.

جلوگیری از آسیب عضلانی ساق
• می توان با انجام نرمشهای کششی روی عضلات ساق قبل از ورزش به بهترین نحو از کشیدگی و پارگی این عضلات در خلال ورزش جلوگیری نمود. این امر بخصوص در ورزشهای پرشی و جهشی اهمیت دارد