فیزیوتراپی شریعتی

گانگلیون یا کیست سینوویال مچ دست شایع ترین توده خوش خیم دست است.
شایع ترین علامت این کیست که موجب مراجعه بیمار به پزشک می شود، وجود یک توده برجسته در پشت مچ دست است.

این توده سطحی نرم و گرد و یکنواخت دارد. گاهی اوقات توده نرم بوده، ولی در اکثر موارد سفت است.
توده ممکن است دردناک باشد و در مواردی درد بیمار تظاهر بیشتری از برجسته بودن آن دارد.
از دیگر علائم گانگلیون فشار آن به اعصاب مچ دست است. این فشار می تواند موجب فلج عصب و بروز علائمی مانند بی حسی یا گزگز کند.
از دیگر علائم گانگلیون احساس ضعف و ناراحتی در دست است.
کیست با فشار دادن پروخالی نمی گردد و معمولا متحرک نیست.
اکثرا درد کمی ایجاد می کند، ولی کیست هایی که نزدیک عروق و یا اعصاب سطحی باشند می توانند دردهای زیادی که ممکن است انتشاری باشد، ایجاد کنند.
کیست سینوویال بافت شبیه یک کیسه است که در درون آن مایع غلیظی وجود دارد. این مایع همان مایع مفصلی است که مدتی در درون کیست مانده و غلیظ شده است. جدار کیست هم بافتی شبیه کپسول مفصلی مچ دست است.

در واقع گانگلیون یا کیست سینوویال یک نوع فتق یا بیرون زدگی کپسول مفصلی مچ دست است. پس کپسول مفصلی در پشت مچ دست برآمده و برجسته شده و در درون آن مایع مفصلی جمع و سپس غلیظ می شود.

علت بروز این توده به روشنی مشخص نشده است با این حال ممکن است ضربات مکرر واره به مچ مانند بوکسور ها یا حرکات مکرر و یکنواخت مچ دست مانند تنیسور ها موجب این بیماری شود. به این توده غلیظک هم می گویند.

گانگلیون ممکن است در سطح کفی مچ دست و یا در انگشتان دست هم ایجاد شود. که دردناک بوده و میتواند با آسیبهای ناحیه تاندونهای فلکسور ( جمع کننده ) اشتباه گرفته شود.

درمان گانگلیون

گانگلیون توده خوش خیم و بی ضرری است و در بسیاری اوقات خودبخود خوب می شود. پس معمولا نیازی به درمان ندارد و پزشک به بیمار اطمینان می دهد که توده مشکلی برای وی ایجاد نخواهد کرد.

در صورتی که گانگلیون دردناک باشد، استفاده از بریس های (آتل) مچ دست می تواند به رفع درد کمک کند.

درمان های خانگی مثل ضربه زدن برای ترکاندن کیست و یا گذاشتن سکه روی آن و بستن با فشار، توصیه نمی گردد و ممکن است با عوارض و پایداری ضایعه همراه باشد.

درمان های دیگری مانند خارج کردن مایع کیست با سوزن (آسپیراسیون) و تزریق کورتیکوستروئید در درون کیست هم توسط پزشک انجام می شود. همچنین درمان فیزیوتراپی در مراحل اولیه آن بسیار موثر خواهد بود.

فاز سوم (هفته سوم و چهارم) :

حالت وزن انداختن:

تا حد تحمل با دو عصا

ورزشها: بانداژ را فراموش نکنید! ابتدا تناسب قلبی ریوی را در نظر بگیرید! ورزشها را طی 6روز تکمیل کنید!

درمانهای دستی: در صورت عقب بودن دامنه حرکتی!

فيزيوتراپي در آسیب رباط صلیبی (A.C.L) قسمت اول

شرح حال :

علایم پارگی رباط صلیبی قدامی زانو را با شرح حال مناسب که تاکید آن بر مکانیسم آسیب دیدگی  ورزشی و شناسایی آسیب های احتمالی قبلی است و معاینه مناسب در اغلب موارد می توان تشخیص داد.

در ورزشهای غیر تماسی :

•   یک صدای تق ( pop ) همراه با آسیب ACL شنیده شده یا خیر ؟

معمولاً این صدا هنگامی که فرد ناگهان تغییر مسیر داده یا ناگهان در هنگام دویدن ایستاده است و یا در هنگام افتادن روی پا بعد از پرش شنیده شده و بدنبال آن التهاب و تورم زانو ایجاد شده است.

•   در خلال چند ساعت خون در مفصل تجمع پیدا کرده است ( همارتروز )

•   فرد معمولاً نتوانسته است بخاطر درد و تورم یا ناپایداری زانو به فعالیت ادامه دهد.

 در ورزشهای تماسی و ضربات با انرژی بالا : 

•  صدمات ورزشی رباط ACL معمولاً با آسیب دیدگی سایر رباطهای زانو (  رباط جانبی داخلی یا جانبی خارجی زانو ) یا مینیسک های زانو همراهی دارد.

شانه متحرک ترین مفصل بدن است. این مفصل می تواند در خیلی از جهات بچرخد ولی همین خصوصیت موجب می شود احتمال در رفتگی مفصل هم بیشتر از مفاصل دیگر شود. پایداری مفصل شانه عمدتاً به توسط بافت هایی که در اطراف مفصل وجود دارد تامین می شود. کپسول مفصلی و لیگامان ها و عضلات اطراف مفصل ، سر استخوان بازو را در سر جایش در داخل حفره گلنوئید پایدار نگه می دارند.

در حین دررفتگی مفصلی ، این بافت ها پاره می شوند. دررفتگی شانه به دو نوع در رفتگی قدامی و خلفی تقسیم بندی می شود. دررفتگی قدامی وقتی است که سر استخوان بازو از حفره گلنوئید خارج شده و به سمت جلو حرکت می کند و در دررفتگی خلفی شانه، سر استخوان بازو به خلف یا عقب حفره گلنوئید جابجا می شود. دررفتگی قدامی شانه بسیار شایع تر از دررفتگی خلفی است. شایع ترین علت دررفتگی مفصل شانه به زمین خوردن با کف دست یا بر روی شانه است.  

دررفتگی شانه :

شایع ترین نوع دررفتگی قدامی شانه حالتی است که در آن کپسول مفصل شانه در قسمت جلویی پاره شده و سر استخوان بازو از آن خارج می شود. سر به زیر زائده کوراکوئید رفته و به همین علت گاهی به آن دررفتگی زیر کوراکوئیدی یا ساب کوراکوئید Subcoracoid dislocation می گویند.در دررفتگی خلفی، ضربه بطور مستقیم به جلوی شانه وارد شده و سر استخوان بازو را به خلف گلنوئید هل می دهد.

علائم در رفتگی شانه:

مهمترین علامت دررفتگی مفصل شانه درد است. درد به حدی شدید است که بیمار با دست سالم خود آرنج و بازوی طرف صدمه دیده را محکم گرفته و اجازه هیچ حرکتی را به شانه نمی دهد. وقتی که از جلو به یک مفصل شانه طبیعی نگاه می کنیم حاشیه شانه بصورت گرد و محدب است ولی در یک بیمار با دررفتگی شانه این تحدب از بین میرود و برجستگی زائده آکرومیون خارجی ترین چیزی است که در لبه شانه دیده می شود.

علائم بالینی در رفتگی خلفی شانه:

دررفتگی خلفی شانه علائم خیلی واضحی ندارد و ظاهر شانه در این دررفتگی تغییری نمی کند و به همین خاطر در بسیاری اوقات ممکن است از نظر پنهان بماند. یک علامت مهم این نوع دررفتگی اینست که بازوی بیمار در حالت چرخش به داخل می ماند و بیمار نمی تواند بازو را به خارج بچرخاند ( وقتی شما سر پا بایستید و هر دو اندام تحتانی شما در کنار بدنتان آویزان باشند اگر کف دست شما به سمت جلو باشد به این معنی است که بازوی شما به خارج چرخیده و اگر کف دست شما به سمت عقب باشد یعنی بازوی شما چرخش داخلی دارد).

 لطفا جهت اطلاعات بیشتر به لینک های زیر مراجعه نمایید

همانطور که قبلا اشاره گردید در سلسله مباحث توانبخشی شانه امروز در مورد تمرینات مختلف خواهیم پرداخت.
شانه شامل چهار عضله و تاندون است که اطراف مفاصل آن را پر کرده اند. آسیب سرشانه یکی از دلایل بروز درد شانه است. ورزش شانه یکی از مهم ترین درمان ها برای دردهای این ناحیه و یکی از درمان های توانبخشی بعد از جراحی است که به کارایی بهتر عضلات کمک می کند...

توانبخشی شانه، روی انعطاف پذیری و استحکام شانه اثر می گذارد. افرادی که درد شانه دارند، غالبا از سفتی آن شکایت می کنند، آنها به سختی موهای خود را شانه می کنند و به سختی دستانشان را به پشتشان می رسانند. اگر این افراد ورزش های نامناسبی انجام دهند، ممکن است عضلات شانه صدمه ببیند و ملتهب شود، بنابراین قبل از انجام هر نوع ورزشی باید از پزشک خود در مورد آنها بپرسید. در برخی از دردهای شانه ای، تمرین های کششی، مهم ترین بخش درمان را شامل می شوند و کمک می کند تا عضلات شل شوند و از خشکی درآیند و به راحتی بتوانند بچرخند. در «ورزش» این هفته با ورزش های مفید برای شانه آشنا شوید.

۸ ورزش کششی

۱) ورزش ساده شانه

چرخش شانه، باعث رفع فشار از عضلات آن می شود. برای انجام این حرکت به جلو خم شوید و یکی از دست هایتان را آویزان کنید. به طور فرضی، یک دایره با دستتان بکشید. با دست دیگر خود میز یا صندلی را بگیرید.

۲) کشش گردن و پشت

بسیاری از دردهای شانه به دلیل بد نشستن و فشار روی عضلات کمر و گردن به وجود می آید. شانه را به حالت دایره وار به پشت و عقب بچرخانید. ابتدا از یک دایره کوچک شروع کنید تا به دایره بزرگ تر برسید. ۱۰ بار به سمت جلو و ۱۰ بار به سمت عقب، شانه خود را بچرخانید.

۳) کشش پشت

روی یک صندلی بنشینید. خود را کاملا به جلو خم و دست ها و سرتان را آویزان کنید. شکم، با ران پا باید در تماس باشد. ۳۰ ثانیه در این حالت بمانید.

۴) کشش پشت و شانه

مثل حالت قبل بنشینید. پاهای خود را به اندازه عرض شانه باز کنید. دست های خود را از پشت ساق پا بگذرانید و قوزک پا را بگیرید. سپس آرام، شانه ها و قسمت بالایی کمر را بکشید. خود را در این حالت به مدت ۳۰ ثانیه نگه دارید.

۵) کشش عضله دو سر بازو

دست راست خود را مستقیم روبروی خود قرار دهید (کف دست بالا باشد). با دست دیگر انگشتان دست راست خود را بگیرید و انگشتان دست راست را به عقب بکشید. این کار را برای ۲۰ دقیقه و بعد با دست دیگر این کشش را انجام دهید.

۶) کشش بازو

دست راست خود را مستقیم روبروی خود قرار دهید. دست خود را به سمت پایین بیاورید، طوری که انگشتان به سمت کف زمین باشند. با دست چپ، انگشتان را به طرف خود بکشید. این کار را برای ۲۰ دقیقه و بعد با دست دیگر این کشش را انجام دهید.

۷) کشش گردن

دست راست خود را پشتتان قرار دهید. دست چپ خود را روی سرتان بگذارید و سر خود را به سمت چپ خم کنید و گردن خود را بکشید. سپس رها کنید. سپس جای دست ها را عوض کنید، یعنی دست راست را روی سر بگذارید و گردن را به راست خم کنید، در حالی که دست چپتان در پشت بدن قرار دارد. این کشش را ۱۰ بار با هر دو دست انجام دهید.

۸) چرخش شانه

روی یک صندلی بنشینید. گردن خود را به سمت پایین خم کنید. دستان خود را مستقیم روبروی خود قرار دهید. سپس آنها را بچرخانید. دست های خود را به شکل ضربدری قرار دهید، طوری که کف دست ها روی هم قرار گیرد. این کشش را برای ۳۰ ثانیه انجام دهید.

۷ ورزش تقویتی

۱) بالا بردن شانه

بایستید. با آرنج صاف، دست خود را روی دیوار قرار دهید و انگشتان دست را روی دیوار بالا ببرید. سپس۱۰ ثانیه نگه دارید. این حرکت را ۳ بار در روز و هر بار ۳ مرتبه انجام دهید.

۲) دورشدن شانه

بنشینید. دستتان را از بدن دور کنید. باید آرنج صاف و کف دست به سمت پایین باشد. شانه خود را بالا نبرید. ۱۰ ثانیه شانه خود را در این وضعیت نگه دارید. این حرکت را ۳ بار در روز و هر بار ۳ مرتبه انجام دهید.

۳) ورزش برای انحنای شانه

دستان خود را به هم بچسبانید و دستان خود را بالای سر ببرید. آرنج نباید خم شود. این ورزش را می توان به شکل نشسته یا به پشت خوابیده انجام داد.۱۰ تا ۲۰ بار این ورزش را تکرار کنید.در وضعیت ایستاده هم می توانید با هر دست به طور جداگانه این حرکت را انجام دهید. روزی ۳ جلسه این ورزش را انجام دهید.

۴) چرخش سرشانه

آرنج خود را روی میز قرار دهید و آن را حرکت ندهید. ساعد خود را به جلو و عقب ببرید. ۱۰ بار تکرار کنید. روزی ۳ جلسه این ورزش را انجام دهید.

۵) چرخش شانه (قسمت داخلی)

به پهلوی خود بخوابید. آرنج دستی که روی زمین قرار دارد، باید زاویه ۹۰ درجه داشته باشد. یک وزنه سبک در این دستتان بگیرید و آن را به طرف سینه ببرید و آرام برگردانید. این حرکت را ۱۰ بار انجام دهید. سپس روی پهلوی دیگر خود بخوابید و این ورزش را تکرار کنید. روزی ۳ جلسه این ورزش را انجام دهید.

۶) چرخش شانه (قسمت داخلی)

دست خود را پشتتان قرار دهید و بالا و پایین ببرید. ۱۰ بار این ورزش را انجام دهید. روزی ۳ جلسه این ورزش را انجام دهید.

۷) چرخش شانه (قسمت خارجی)

به پهلو دراز بکشید. دستی را که روی زمین قرار دارد، زیر سرتان بگذارید. آرنج دستی که در بالا قرار دارد، باید دارای زاویه ۹۰ درجه باشد. یک وزنه سبک در دست بالایی بگیرید و آن را از سینه دور کنید و آرام برگردانید. این ورزش را ۱۰ بار انجام دهید، روزی ۳ جلسه.

 لطفا جهت اطلاعات بیشتر به لینک های زیر مراجعه نمایید