یکی از دردهای شایع در آسیب های ورزشی و بخصوص در ورزشکاران با برخوردهای شدید درگیری‌های ناحیه پوبیس و لگن می باشد که می تواند مدت های طولانی ورزشکار را از انجام فعالیتهای ورزشی به دور نگه دارد. با توجه به اهمیت این درد و این که میتواند مزمن شود درمانهای دقیق و تخصصی کلینیک تخصصی فیزیوتراپی مرکزی شریعتی توضیح داده شده است.
استخوان عانه یا پوبیس قسمت جلویی استخوان لگن خاصره را میسازد. التهاب استخوان عانه ، التهاب استحاله ای مفصل عانه یا پوبیس است ( محل اتصال استخوان عانه راست و چپ در جلوی عانه ).
درد ناشی از ورزش یکی دیگر از دلایل درد در این بخش است و با کشیدگی یا پارگی تعدادی از تاندون ها یا ضعف عضلانی که به عانه متصل شده و باعث بی ثباتی این بخش می شوند ، در ارتباط است. التهاب استخوان عانه و پوبالژیای ورزشی ممکن است به طور جداگانه اتفاق افتد یا اینکه از عوارض ثانویه در عارضه دیگری باشد.
التهاب استخوان عانه و پوبالژیای ورزشی اغلب در ورزش های پر برخورد مانند فوتبال آمریکایی ، راگبی و هاکی و ورزش های غیر برخوردی مانند فوتبال ، دوی استقامت ، اسکی و پاتیناژ مشاهده می شود . پوبالژیای ورزشی در بازیکنان تنیس ، اسکواش و بسکتبال نیز مشاهده می شود.
ولی در بین شناگران نادر است .
عارضه التهاب استخوان عانه احتمالا به دلیل فشار های مکرر و جدا شدن اتصال عانه هنگامی که عانه برای مدت کوتاهی فقط توسط یک پا حمایت می شود و پای دیگر به شدت تاب می خورد مانند زمانی که در فوتبال لگد زده می شود ، دویدن با سرعت ، کات کشیدن در زمان دویدن ، اسکیت ، هاکی و پریدن در پاتیناژ ، ایجاد می شود. تحت فشارقرار گرفتن این مفصل در هنگام انجام یک تکل قدرتمند یا سقوط روی یک طرف بدن نیز می تواند باعث بروز این عارضه شود .
اعتقاد بر این است که پوبالژیای ورزشی در بازیکنان حرفه ای زمانی ایجاد می شود که کشیدگی یا پارگی در تاندون های عضلات شکمی بویژه راست شکمی ایجاد شده باشد.
این تاندون در اثر چرخش های تکراری بالاتنه که با دور شدن و باز شدن ران همراه است ، آسیب می بیند ، مانند زمانی که ورزشکار چوب بیسبال را تاب می دهد یا در حین یک باز شدن ( خم شدن به سمت عقب ) قوی بالا تنه ، مانند زمانی که بازیکنانی که در حال تغییر مسیر ( کات کردن ) ، تکل شوند یا هنگامیکه بازیکن خط حمله وزن خود را روی پای عقب منتقل می کند و در همین حالت با تکل بازیکن دیگر سرنگون می شود. زمانی که یک بازیکن هاکی روی یخ به سمت دروازه مقابل اسکی می کند و توسط بازیکن مدافع حریف متوقف می شود ، آسیب مشابهی رخ می دهد.
یکی از علایم این آسیب درد موضعی در محل اتصال عانه یا پوبیس میباشد. این درد ممکن است با اندکی تورم همراه باشد، اما به ندرت کبودی مشاهده می شود ، مگر اینکه عارضه به دلیل ضربه مستقیم ایجاد شده باشد. ورزشکار مصدوم در این شرایط از بروز درد هنگام راه رفتن سریع ، دویدن آهسته ، علی الخصوص هنگامیکه ران عمل نزدیک شدن را در برابر مقاومت انجام می دهد ( هنگامیکه ورزشکار سعی می کند پای خود را به سمت داخل حرکت دهد و فیزیوتراپیست ، پزشک یا مربی مانع این حرکت می شوند ) یا هنگامیکه به پشت خوابیده و یکی از پا های خود را در برابر مقاومت بالا می آورد ، شکایت دارد. تمام این حرکات فشاری بر اتصال عانه وارد می آورند که موجب درد می شود.
ورزشکاری که دچار پوبالژیای ورزشی شده است ، درد و ناراحتی شدیدی در بخش میانی تا تحتانی شکم احساس می کند
که اگر درمان نشود ، درد به یک پا یا کشاله ران منتقل می شود.
یک نظریه معتقد است که پارگی تاندون عضله راست شکمی موجب ضعف و برهم خوردن تعادل حمایتی شکم و عضلات کمربند لگنی ( که موجب استحکام لگن می شوند ) می گردد ، در نتیجه با کشیده شدن عضلات نزدیک کننده طویل یا اداکتور لانگوس و عضلات دیگر کشاله ران و پایین شکم ثبات لگن حفظ می شود.
انجام حرکات نزدیک شدن در برابر مقاومت موجب تشدید درد می شوند.
حدود 25 درصد ورزشکاران با عارضه پوبالژیای ورزشی در محل اتصال عانه دارای حساسیت هستند و 33 درصد در بخش تحتانی عانه جایی که تاندون عضلات نزدیک کننده متصل می شود، حساسیت را تجربه می کنند. در آزمایشاتی که توسط پزشک انجام می شود، ورزشکار مصدوم ممکن است درد و حساسیت را در امتداد کشاله ران احساس کند.
تشخیص X-ray که تغییرات فرسایش محل اتصال عانه را نشانه التهاب استخوان عانه یا استوآرتریت همزمان است را مشخص می کند با استفاده از MRI لگن می توان عدم تقارن یا کشیدگی عضله راست شکمی ، التهاب یا پارگی تاندون عضله راست شکمی ، و مشکلات دیگر را مشخص کرد که با کنار هم گذاشتن این موارد ، اطلاعات مفیدی در تشخیص بیماری به دست خواهد آمد.
در التهاب استخوان عانه و پوبالژیایی ورزشی ، درمان اولیه شامل کناره گیری از فعالیت هایی است که موجب ناراحتی می شوند. ( لگد های قوی به سمت پهلو، چرخش بالا تنه به طرفین، دویدن سریع و پریدن ) ، همچنین استفاده متناوب از یخ در مراحل اول و کیسه گرم پس از 3 روز تا هنگام تسکین درد. این روش های درمانی را می توان تا حدود 14 روز ادامه داد. در صورتی که پس از گذشت این زمان ورزشکار هنوز درد داشت ، می توان فیزیوتراپی را آغاز کرد.
فیزیوتراپیست ورزشی میتواند از روش های درمانی مانند فراصوت یا اولتراسوند همراه با کشش عضلات نزدیک کننده و مفصل ران برای برگرداندن انعطاف پذیری و حرکت به این ساختار استفاده کند.
این روش ها از فشار بر روی مفصل عانه و عضلات زیر شکم می کاهد و باعث کاهش قابل توجه درد ورزشکار میشود. نکته قابل توجه اینکه ماساژ درمانی برای این وضعیت مفید است زیرا از این طریق کشش بیشتری در فاسیا و عضله ایجاد می شود ، بازتاب کشش مجددا باز میگردد و از ادم عضله متاثر کاسته می شود. ماساژ درمانی را می توان حدودا 4 هفته پس از آسیب انجام داد که این کار توسط یک متخصص ماساژ یا آسیب شناس ورزشی انجام میشود و میتواند در بهبودی و کاهش درد ورزشکار آسیب دیده کمک شایانی بکند. در صورتی که علائم ادامه دار شدند ، تزریق کورتیکو استروئید به داخل مفصل عانه توسط پزشک متخصص میتواند مفید واقع شود.
هنگامی که علائم فروکش کردند، تمرینات آمادگی را می توان آغاز کرد، دو چرخه سواری روی دوچرخه ثابت ، راه رفتن یا دویدن داخل آب و راه رفتن روی سطح زمین را می توان جزو تمرینات ورزشکار قرار داد.
هنگامیکه ورزشکار بتواند طی روز های متوالی حرکت نزدیک شدن را در برابر مقاومت انجام دهد می توان تمرینات قدرتی و تعادلی عضلات کشاله ران و شکم را آغاز کرد . درمانگر متخصص باید مراقب نقص قدرت دامنه حرکت و انعطاف پذیری در کل پا - از کف پا تا لگن - وشکم باشد زیرا هرگونه ضعف در این دوره می تواند به آسیب دیدگی مجدد منجر شود .
بهتراست ورزشکار تمرینات ابتدایی قدرتی را در وضعیت خنثی ( لگن و تنه بدون چرخش در امتداد هم قرار گیرند ) انجام دهد در حالیکه هر دو پا روی زمین یا تجهیزات ورزشی قرار می گیرد. این تمرینات با تمریناتی که در آن ها پاها از زمین بلند می شوند ، دنبال می شوند. نهایتا دویدن ، کات کردن و تمرینات ویژه ورزشی به تمرینات فوق اضافه می شود ( تا حدی که از عهده ورزشکار بر آید ).
اگر ورزشکار طی شش تا هشت هفته به درمان های فوق پاسخ نداد باید تحت آزمایشات کامل پزشکی قرار گیرد تا احتمال بروز عوامل دیگری که موجب درد می شوند رد شوند. در موارد نادر تغییرات استحاله ای در التهاب استخوان عانه به چنان بی ثباتی در محل اتصال عانه منجر می شود که جراحی ضرورت می یابد . در موارد که پوبالژیای ورزشی در برابر روش های درمانی غیر تهاجمی مقاومت نشان دهد ، مراجعه به جراح به منظور ترمیم مجدد عضله شکم به محل اتصال آن روی لگن ، ضرورت دارد.
برای درد مزمن در ناحیه میانی ران آزاد سازی فاشیا عضله انجام می شود. در التهاب استخوان عانه یا پوبالژیای ورزشی ندرتا بریس های مخصوص شکم یا لگن مفید هستند .
ورزشکار آسیب دیده زمانی مجاز به بازگشت به فعالیت است که در حالت استراحت و کلیه مراحل توانبخشی دردی احساس نکند. پیش از اینکه ورزشکار مجاز به بازگشت به بازی های رقابتی شود باید بتواند به طور همه جانبه و با تمام قدرت در تمرینات ورزشی اختصاصی حضور به هم رساند. فعالیت های توان بخشی باید قبل از روز بازگشت به مسابقه انجام شود تا قدرت عضلات افزایش یابد و از آسیب دیدگی مجدد جلوگیری شود.
لطفا جهت کسب اطلاعات بیشتر به لینک های زیر مراجعه نمایید
WAZE
Google Map
بلد
نشان
مسیریابی